Zamek BOBOLICE

Zamek został zbudowany przez Kazimierza Wielkiego w połowie XIV w. Należał do systemu obronnego warowni królewskich broniących zachodniej granicy państwa od strony Śląska. Wymieniany w kronikach zarówno Janka z Czarnkowa jak i Jana Długosza był umieszczany w spisach fortyfikacji obronnych Kazimierza Wielkiego.

W 1370 roku z okazji koronacji Ludwik Węgierski nadał go Władysławowi Opolczykowi. Ten przekazał go Węgrowi, Andrzejowi Schoeny z Barlabas w 1379 roku. Zamek odebrał zbrojnie i przyłączył go ponownie do majątków królewskich w 1391 roku Władysław Jagiełło. Wielokrotnie zmieniali się właściciele zamku i przynależnych ziem. W końcu wieku XIV i XV w. zamek należał do rodu Szafańców i Trestków.

W latach 1486 - 1625 zamek pozostawał w rękach rodu Krezów. Uległ on znacznym zniszczeniom w 1587 roku, podczas działań wojennych w czasie najazdu arcyksięcia Maksymiliana Habsburga, konkurenta Zygmunta III Wazy do tronu polskiego. Odbudowany i do 1625 roku zamieszkiwany przez Krezów, w późniejszych wiekach należał do Chodakowskich, Męcińskich i Myszkowskich.

W 1657 r. Szwedzi gruntownie zniszczyli zamek. Po wojnach szwedzkich w XVII i XVIII w. zaczął on popadać trwale w ruinę i gdy król Jan Sobieski w drodze z Wilanowa przez Częstochowę do Krakowa, miejsca koncentracji wojsk polskich przed odsieczą wiedeńską, w1683 r. zatrzymał się w Bobolicach, zamek był już ruiną i król musiał nocować w namiocie pod zamkiem. Towarzyszył mu zapewne Hrehory Lasecki, który za wierność dla Rzeczpospolitej został uwięziony przez Moskwę, o czem Konstytucja 1677 roku i za którym król Jan III osobiście się wstawiał. Król dość mile wspominał ten pobyt pisząc o nim swej żonie Marysieńce w jednym z listów.

Kilkakrotne próby odbudowy czynione w XVIII w. nie doprowadziły do przywrócenia świetności zamkowi. W 1700 roku dzierżawca klucza bobolickiego Rutkowski używał ruinę jeszcze do celów mieszkalnych. Zamek poddawano zabiegom konserwatorskim, których jednak nie doprowadzono do końca.

Obecnie zamek należy do rodziny Laseckich, która trwale związana z regionem Jury stara się przywrócić zamkowi jego dawną świetność. Na zlecenie przedstawiciela rodziny Dariusza Dominika Laseckiego, na zamku prowadzone są obecnie, pod kierownictwem archeologa Dr. Sławomira Dryji i architekta mgr inż. Waldemara Niewaldy, prace archeologiczne i rekonstrukcyjne mające na celu uratowanie tego pięknego zabytku.

Legendy

Z zamkiem związana jest legenda o dwóch braciach, z któróch jeden władał zamkiem w Bobolicach a drugi w Mirowie. Bracia byli ze sobą bardzo zżyci, nie mogli się bez siebie obejść. Pewnego razu przybył posłaniec królewski i wezwał władce Bobolic do wzięcia udziału w wojnie na Rusi. Drugi brat postanowił o chlebie i wodzie oczekiwać na powrót brata. Ten wrócił ze skarbami i piękną dziewczyną w której zakochał się i pan Mirowa. Skarbami się podzielili a o tym kto poślubi dziewczynę miało zadecydować ciągnięcie losu. Wygrał brat z Bobolic. Od tej pory braterska miłość się skończyła. Pan Mirowa nie dawał za wygraną, tym bardziej że dziewczyna pokochała właśnie jego. Gdy władca Bobolic opuszczał zamek, jego żona i brat spotykali się w podziemiach łączących oba zamki. Gdy rzecz się wydała, pan Bobolic zabił brata a żonę zamurował w lochach.

W XIX w. w podziemiach zamku znaleziono ogromny skarb. Niektórzy wierzą, że nie odkryto jeszcze całości i główna jego część leży w korytarzu pomiędzy Bobolicami, a Mirowem.